تروما بر شیوه نگرش ما به جهان تأثیر می گذارد. اثرات کوتاه مدت آن شوک و انکار هستند، در حالی که در بلند مدت ممکن است با احساساتی پیش بینی ناپذیر، اضطراب، ترس یا کابوس های شبانه همراه باشد. تروما در برخی از افراد به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) منجر می شود. آسیب های پس از وقایع هولناک ممکن است همیشه در وجود فرد باقی بمانند و بر تمام جنبه های زندگی از جمله روابط شخصی او اثر بگذارند.
۱- طرز فکر شما را تغییر می دهد
یک رویداد آسیب زا می تواند شیوه تفکر شما درباره خودتان، دیگران و دنیای اطراف تان را دگرگون کند. مثلا ممکن است پیش از واقعه هولناک فردی سهل گیر بوده باشید که به همه اعتماد می کند، اما پس از آن واقعه نتوانید به کسی اعتماد کنید یا حتی اجازه ندهید که کسی به شما نزدیک شود. این طرز فکر بر شیوه ارتباط شما با دیگران، به ویژه شریک زندگی تان، اثر منفی می گذارد.
۲- شما را به فردی گوش به زنگ تبدیل می کند
وقوع حادثه ای آسیب زا مرکز ترس مغز شما را فعال می کند و برای دوام آوردن شما را به حالت جنگی یا تدافعی درمی آورد. ممکن است پس از پایان این حادثه، مغز کماکان در این حالت باقی بماند. در این صورت، مغز شما همه چیز را تهدید بالقوه می داند. فرقی هم نمی کند که آن چیز تهدید واقعی باشد یا نه. به هرحال شما در برابر هر اتفاقی واکنش شدیدی از خود نشان می دهید. مثلا اگر هنگام قدم زدن در خیابان کسی به شما حمله کند، به‌شدت وحشت می کنید و مدام دلهره دارید.
۳- باعث بی حسی شما می شود
شما همیشه در مقابل وقایع آسیب زا حالت تدافعی پیدا نمی کنید. گاهی ممکن است احساس کاملا متضادی داشته باشید: بی حسی. این اتفاق در ترومای مزمن و اجتناب ناپذیر نظیر تجربه تجاوز جنسی در دوران کودکی شایع تر است. در واقع مغز برای محافظت از شما در برابر حادثه آسیب زا شما را به حالت انزوا و بی حسی فرو می برد.
۴- تروما به اجتماع گریزی شما منجر می شود
تجربه حادثه آسیب زا ممکن است باعث شود که از هر موقعیت یا شرایطی که شما را به یاد آن حادثه می اندازد دوری کنید. این مسئله بر فعالیت روزمره شما تأثیر بسزایی می گذارد. در این حالت، ذهن تان به شما می گوید که تنها راه برای احساس امنیت، کوچک ترشدن دنیای شماست. در نتیجه ممکن است خود را از بسیاری از جمع ها حذف کنید و دنبال کناره گیری از اجتماع باشید.
۵- تروما شما را منزوی می کند
رویدادهای آسیب زا از آنچه تصور می کنید مخرب ترند. این وقایع ممکن است شما را در حالتی دشوار قرار دهند و مانع از بروز احساسات واقعی شما به دیگران شوند. در این حالت، تصور می کنید که هیچ کس نمی تواند احساسات واقعی شما را درک کند. در نهایت، همین طرز فکر باعث اجتناب از روابط و انزوای عاطفی یا اجتماعی شما می شود.
۶- تروما عصبانیت شدید و نا امیدی را در پی دارد
گاهی پس از یک واقعه آسیب زا، به سختی می‌ت وانید واکنش های عاطفی و رفتاری خود را کنترل کنید. در این صورت، به گونه ای رفتار می کنید که دیگران تصور می کنند شرایط به شما فشار می آورد. این مسئله باعث می شود که دیگران از شما ناامید یا عصبانی شوند و شما بیش از هر زمانی حس کنید که هیچ کس شرایط شما را درک نمی کند.